Een jonge oma skypet met haar borstvoedende dochter, het beeld loopt vast. Een ontboezeming volgt.

Cie Tartaren gaat met dit project in op het voorstel van Stijn Devillé (Het nieuwstedelijk) om zijn monoloog in meerdere talen te spelen. Drie actrices brengen de tekst elk in een andere taal. Hoe verandert de taal de betekenis van de tekst? Is taal een spiegel van je individuele en sociale identiteit of bouwt taal je identiteit juist op? Vertrekkend van de vraag welke vooroordelen of labels termen als moeder, grootmoeder, activiste, zieke, … bij ons oproepen, onderzoeken de Tartaren samen met Roberta Santucci welke vrouw en moeder we hier voor ons op scène zien.

Gesproken in het Nederlands, Italiaans, Zweeds en/of Engels.

“Cie Tartaren doet met Buffering iets heel bijzonders. Ze plaatst de monoloog in drie verschillende talen naast mekaar. Zo wordt niet alleen ingezoomd op taal en taalspel, maar komt plots de universaliteit heel helder aan de oppervlakte te liggen: drie vrouwen, uit verschillende achtergronden en culturen, blijken op eenzelfde moment dezelfde emoties en worstelingen door te maken.

Door met de Nederlandse versie te starten en slimme ijkpunten in de enscenering in te bouwen, kan je als toeschouwer de drie versies uitstekend volgen, ook al versta je geen Zweeds, Turks of Italiaans. Plots luister je ook weer naar de muzikaliteit van de taal en kijk je naar de oprechte emoties van elk van de drie speelsters. Een erg bijzondere avond.”

Stijn Devillé, theatermaker en schrijver van onder meer Buffering